2020’de gıda tedarik zinciri bozulmadan önce, 821 milyon insan gıdaya ulaşamadığından sürekli açlık çekiyordu: bu son on yılın en yüksek seviyesiydi. Her beş kişiden biri yetersiz beslenme nedeniyle erken öldü ve 151 milyondan fazla çocuk fiziksel ve zihinsel az gelişmişlikten muzdaripti ve 51 milyon çocuk aşırı zayıftı. Ancak dikkat çekici olan şu oldu ki, tarihte ilk kez fazla yemekten ölenlerin sayısı yemeği olmayanların sayısını geçti. Bugün aşırı yemek açlıktan daha büyük bir sorun.

Nobel ödüllü Amartya Sen, Essay and Famines adlı kitabında, insanlar açlıktan öldüğünde, buna neredeyse her zaman insan eli ile gerçekleştiğini düzgün bir şekilde bizlere ispatlıyor. Neredeyse hiçbir zaman uzun süren kuraklık dönemleri, ani seller veya mahsul, bitki hastalığı asıl sebepler değildi. Aksine, yapısal eşitsizlik ve devletlerin birbirine uyguladıkları ambargolar, çatışmalar ve siyasi gücün eşit olmamasının sonucudur.

Milyonlarca insanın kıtlıktan öldüğü Hindistan (1769 – 92), İrlanda (1845 – 49), Çin (1959 – 61), Bangladeş (1974) veya Etiyopya’da (1984/85) kıtlığın sebepleri genelde stokçuluk ve kara borsa olmuş, düşünüldüğü gibi verimsiz toprak, eksik teknoloji, fazla insanın veya çiftçi hataları değil. Günümüzde kıtlıklar, özellikle Afrika’da ve Orta Doğu’nun bazı bölgelerinde hala rahatsız edici derecede yaygın.

Kıtlıklarla ilgili rahatsız edici olan başka bir şey, kıtlıkların önlenebilir olmasıdır, çünkü hükümetler ve uluslararası kuruluşların önlemek için yeterince kapasiteye sahipler ama kararlı bir şekilde çözüme odaklanmış değiller. Daha da kötüsü, kıtlıklar bazen hükümetler tarafından etnik, siyasi, dini veya diğer nedenlerle iktidardakilerle aynı fikirde olmayan nüfusları zayıflatmak için kasıtlı olarak suni oluşturulur veya şiddetlendirilir.

  Her yıl 1,3 milyar ton yiyecek atılır

Her yıl 1,3 milyar ton yiyecek atılır veya değer zinciri boyunca kayıplardır. Bu, dünya çapında üretilen tüm gıdaların yaklaşık üçte biridir. Sanayi ülkeleri ve gelişmekte olan ülkeler, gıda kayıplarının toplamında önemli ölçüde farklılık göstermemektedir. Bu açı tablo burada bitmiyor çünkü atılan gıdalarının maliyetlerini son tüketiciye yansıtılması neredeyse kimseyi rahatsız etmiyor. Tabi ki bunların hepsi kaza veya hatalardan kaynaklı değil, bazıları bir strateji.

Daha fazla bilgi için 100 Maps to Survive the Next 100 Years  adlı kitap.