Herkes evlat eş falan gibi şeyler yazmış ama benim en değerli hatıram biraz farklı. Lisedeydim ya bir ya da iki olmalı net hatırlamıyorum bir gün okula giderken yolun kenarında soğuktan donmaz üzere olan yavru bir köpek buldum. Onu montumun içine saklayıp gizlice sınıfa kadar sokup okulda ısıtmaya çalıştım sonra okul bittiğinde hafif hafif kendine gelmeye başladı onunla beraber eve gittim annem başta çok kızdı ancak babamın da ısrarları ile bizimle kalmasına izin verdi. Veterinerde uzun bir tedavi gördükten sonra o da artık bizim ailemizin bir parçası olmuştu. O yavru köpek belki de uzun süre oradaydı ve yanından kimler geçmiş gitmişti. Aradan neredeyse 9-10 yıl geçti köpeğim hala benimle o gün onu gördüğümde çok uzun yıllar birlikte olacağımızı anlamıştım. Üniversiteye gittiğimde bile ondan ayrılmadım 🙂