Merhaba arkadaslar. benim yıllardan beri devam eden bir sorunum var. Bunun için henüz bir profesyonele danısmadım, sanırım danısmam gerekiyor. çocukluğumdan beri sabahları uyandığım ilk yarım saat asırı gergin, bencil, kırıcı bir insan oluyorum. cevremdekilere kötü davranıyorum. beni tanıyan kişiler sabahları o anıma denk geldiğinde benden nefret ediyorlar. atıyorum sabah bana kahvaltı hazırladı biri ve sürpriz olsun diye güzel bir şekilde bana sesleniyor. ben ona “senin canın kahvaltı etmek istedi, sürpriz yapmak istedi diye benim uykumun icine neden s.cıyorsun?’ diye tersleyebiliyorum. ya da birinin saglık sorunu var ve sabah gelip ” fiona uyan, şuram ağrıyor cok kötü hissediyorum.” derse yüzüm düşüyor oflayıp puflayıp karsı tarafa kendini değersiz hissettirebiliyorum. sonra tabi üzülüyorum bu yaptıgım için. ama o an ben, ben degilim sanki. bunu yapmak hoşuma gitmiyor. bu durumu yasayıp cözebilen var mı aranızda? sizce psikolojik mi yoksa basit bi şeker düsmesi mi ? yakınlarımı daha fazla üzmek istemiyorum cevaplar için şimdiden teşekkürler.